\
سلام با توجه به تولد " سید محمد کاظم" دست به کشف چند قانون زده ام :
قانون اول : نی نی ها خوردنی هستند. (آدم می خواد بخوردشون از بس که خوشمزه هستند.)
قانون دوم : نی نی ها عامل اتحاد هستند. برای مثال مامان نی نی (خواهر عزیز ما) مادرِ مادرِ نی نی (مادر بزرگوار ما) مادرِ مادرِ مادرِ نی نی (مادر بزرگ ما) و البته عمو و عمه و خاله و دایی همه دست به دست هم دادند تا این نی نی دوران خوبی داشته باشد.
قانون سوم: گریه نی نی ها نه از بین می رود نه کم می شود فقط از زمانی به زمان دیگر منتقل می گردد.
تبصره 1- حداقل 40% گریه نی نی ها باید از ساعت 11 شب الی 7 صبح باشد.
تبصره 2- اگر نی نی ای کم تر از این درصد گریه کرد ، مریض است حتما به دکتر مراجعه گردد.
تبصره 3- افراد زرنگ سعی کنند در طول روز خدمت خودشون را به نی نی انجام دهند و گرنه در طول شب خدمت کردن بسی سنگین و بسی ناخوشایند است.
قانون چهارم : هر چقدر نی نی ها بیشتر گریه کنند و یا اصلا گریه نکنند هیچ تاثیری در مهر و محبت مادرشون نداره، هر روز بیشتر می شود و بیشتر می شود و...
قانون پنجم : نی نی ها علاقه ی خاصی به بغل شدن دارند وگرنه ....
خاطره : چند شب پیش که "سید محمد کاظم" نصف شب بی قراری می کرد من مثل یک دایی اسطوره ای از اتاقم بیرون آمدم و بغلش کردم و شروع کردم به راه رفتن در هال و پذیرایی، وقتی آرام شد روی یکی از مبل های پذیرایی نشستم و از خستگی چشمانم سنگین شد کمی حالت خواب بهم دست داد که در همین حین مادر بزرگوارم آمدند و بچه را از دستم گرفتند و تمام صفاتی که می شد به یک پسر نسبت بدهند به من نسبت دادند که چرا خوابیدی؟؟ ، نگفتی خدایی ناکرده بچه از دستت می افتند و ...
و من که هنوز در شوک این داستان مانده ام...
قانون ششم : ...
