تا انتها حضور...

تازگی ها این دیالوگ را با خودم تکرارمی کنم:
"من گاو مشت حسنم..."

 قسم به این همه که در سرم مدام شده
قسم به من ! به همین شاعر تمام شده

قسم به این شب و این شعر های خط خطی ام
دوباره بر می گردم به شهر لعنتی ام ...

باز گویم نه در ین واقعه حافظ تنهاست

گر مساعد شودم دایره چرخ کبود

 هم به زیر آورمش باز به پرگار دگر

درد ما،نادانی نیست،مصیبت ماتنبلی است(کارنگی(

دنیای قشنگی نیست،

 آدمها مثل رودخانه های جاریند، 

زلال که باشی سنگهایت را میبینند 

برمیدارند و نشانه میروند درست به سمت خودت...

در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب

یارب مباد آن که گدا معتبر شود

کلاغی در ذهن من است 

پاره سنگی در دستم 

از خودم می ترسم از خودم می ترسم …

هنوز برایت مینویسم

درست شبیه پسرکی که هر روز برای ماهی قرمز مرده اش غذا میریزد...MART

سلام
یه سوال اساسی:

توکه بری من با کی برم فلافل بخورم؟

نکته ی هست دراین پرده که عاشق داند.
ورنه چشم ولب ورخسارودهان اینهمه نیست.

امام علی (ع):

ما اهل بیت پیامبر تکیه گاه و راه میانه هستیم؛

آنکه بر ما پیشی گیرد(در عقاید و اخلاق و احکام) باید برگردد

و آنکه عقب مانده بایدخود را برساند.حکمت 109